Reviews

Lekkere meeslepende riffjes, onbestemde bassen en melodieën die verrassende wendingen nemen. Dissonante tonen ontbreken niet. Labasheeda vliegt lekker uit de bocht. Op momenten klinkt de band als een gedreven jonge U2, maar door de vrouwenstem zijn er ook associaties met Joan Jett en Pixies.

Labasheeda, étrange comme nom de groupe pour une formation amstellodamoise! Le band monté par Saskia van der Giessen, professeur de violon, a opté pour le patronyme d’un village irlandais, devant une partie de sa notoriété grâce au fiddler et dance teacher Dan Furey, car la famille de leur premier bassiste était originaire de ce patelin situé sur le Shannon Estuary.

Groupe originaire des Pays-Bas formé en 2004 et composé de 4 personnes, Labasheeda met le punk à l’honneur avec un projet qu’on pourrait qualifier d’audacieux et avant-gardiste mais qui s’inscrit néanmoins dans la continuité des précédents albums. Oui vous l’aurez compris, cela fait déjà bien des années que Labasheeda casse les codes !

Is het mogelijk deze band een bepaald genre mee te geven? Het antwoord is nee, daarvoor is de muziekstijl veel te divers. Daar schuilt ook direct de kracht van de band, het is geen herhaling van zetten, maar juist een geniale mix van allerlei genres die samen prachtige muziek opleveren.

Van der Giessen’s vocal presence is strangely commanding as she leads the group through a set that could best be described as experimental art-punk, the twelve pieces are all of succinct length, sometimes manic, other times more laid back, often distorted and over-the-top. While the vocals are a bit more lo-fi and fragile, and the instrumental backing more straightforward, I’m often reminded a bit of classic era Siouxsie and the Banshees.

De aparte stem van Saskia past perfect in het vaak bevreemdend klankentapijt van gitaar, bas en drums en bassist. De licht dreigende vioolpartijen beklemtonen de vreemd aanvoelende omgeving. Labasheeda kleurt bewust buiten de lijntjes en trekt graag op avontuur. Luister maar eens naar pareltjes als ‘Reunion’, ‘Elusive Girl’; je voelt je letterlijk wegglijden naar een onontgonnen wereld in je onderbewustzijn die de fantasie prikkelt.

Muzikaal laveert Labasheeda behendig tussen een paar genres door, zoals alternatieve rock, punk, lo-fi indierock en post-hardcore. De verschillende elementen worden verpakt in songs met een kop en een staart, maar onderweg kan het alle kanten op gaan. Soms is dat een verandering van koers, een andere keer een twist die aan de muziek wordt gegeven of de niet alledaagse instrumentatie. De muziek klinkt een beetje arty. Zelf heeft de band het over ‘art-punk’ en voor die term valt wel wat te zeggen.

Op deze nieuwe, naar een compositie van jazzpianist Mal Waldron vernoemde langspeler – de eerste in vijf jaar – worden de gepassioneerde gitaarsongs nog wat nadrukkelijker en vaker ondersteund door strijkers (viool, altviool en cello) dan voorheen. Dat geeft Labasheeda een onderscheidend geluid, in combinatie met de hartstochtelijke en karaktervolle, Kim Gordon-achtige zang van Van der Giessen.

Het Nederlandse Labasheeda ontstond halverwege de jaren nul rond violiste Saskia van der Giessen en gitarist Arne Wolfswinkel. De twee zijn duidelijk beïnvloed door illustere gitaarbands uit de jaren negentig als Sleater-Kinney, dEUS en PJ Harvey, en keren na een pauze van vier jaar terug met Status Seeking, hun vijfde album ondertussen. Zelf hadden wij nog nooit van Labasheeda gehoord en dat is jammer, want die invloeden zijn alvast uitstekend.

De artpunk van Labasheeda is aangenaam eigenaardig te noemen. Vleugjes hardcore, oldschool postpunk, noiserock en de toevoeging van een viool zorgt voor een heerlijk all over the place geluid. Toch klinkt Status Seeking gestructureerd, zo heb je bijvoorbeeld het rockende ‘Dark Dream’ dat de plaat opent, gevolgd door het heerlijk opgebouwde ‘Reunion’. Een uitbarsting of crunchy gitaarriff is nooit ver weg, maar een grote troef is het gebruik van een viool door Saskia van der Giessen.

Labasheeda are a quartet from Amsterdam and Haarlem and feature Saskia van der Giessen (vocals, guitar, violin), Arne Wolfswinkel (guitar) and Renato Cannavacciuolo (bass). The band have undergone a line-up change of late, with Jan Tromp taking over on drums, but for the purposes of recording, Status Seeker, their first album since 2015’s Changing Lights, Edwin Slothouber (Tracks 1-6) and Luca Fiandri (tracks 7-12) have stepped in to help out.

Raw tenderness is captured in a hectic, but melodic, maze of music. Lead singer Saskia van der Giessen glides up and down the scales, improvising her parts as the band keeps throwing curve balls, with guitarist Arne Wolfswinkel acting as both Thurston Moore and Joey Santiago. Fans of the Au Pairs, Siouxsie and the Banshees, and the Sugarcubes can pick this up before hearing a single note.