Door Jan Willem Broek
Deze NNM-serie is sinds 2017 een heugelijk feit, maar de Amsterdamse groep Labasheeda heeft los daarvan al eerder een podium buiten de weeklijst gekregen. En terecht, want deze in 2004 opgerichte groep rond gitarist/pianiste/(alt)violiste/zangeres Saskia van der Giessen weet het verschil te maken met hun fijne mix van post-punk, noise, post-rock en art-pop. Daarbij is Saskia’s krachtige zang ook van een belangrijke toegevoegde waarde. Na enkele bandwisselingen is Arne Wolfswinkel (gitaar, bas, piano) een vaste waarde voor de band en is tevens Bas Snabilie (drums, marimba, synthesizer, percussie) al een tijdje aangeschoven. Hoewel ze mondjesmaat hun releases naar buiten brengen, zijn deze zonder uitzondering ijzersterk. Nu willen bands door de jaren heen nog wel eens milder worden, maar bij Labasheeda lijkt de kracht enkel toe te nemen.
Dat geldt ook zeker voor hun nieuwste worp Blueprints. Het drietal serveert hier in een kleine 40 minuten 11 nieuwe songs. Ze krijgen daarbij her en der nog hulp van gastmuzikanten op viool, cello, contrabas en piano. De rest wordt geheel ingekleurd door de groep zelf. Met een fijne punkattitude laveren ze door de eerder genoemde genres, maar is het post-punk en wave gehalte wel wat gestegen. Dit geeft hun sound een wat meer donkere, maar ook schitterende glans. Daarbij is de muziek intenser, meer diepgravend en gewoonweg indrukwekkender. Alles klopt hier en is heel sterk uitgewerkt en uitgevoerd; nergens lijkt er sprake van blauwdrukken. Nee de titel lijkt eerder te duiden op hun visie hoe de maatschappij anders zou moeten. De urgentie spat er werkelijk vanaf. Je moet daarbij denken aan een eigenzinnige kruisbestuiving van Baby Fire, Sonic Youth, PJ Harvey, Siouxsie & The Banshees, Tuxedomoon, AC Berkheimer en Opium Den. Kracht, pracht en doordacht uitgetekende materie zorgen voor een meeslepend en opwindend luisteravontuur. Hun allerbeste tot nu toe en dat zegt in hun geval heel veel.